antelegem Zatrudnienie w kancelarii prawnej
Studia prawnicze uważane są za jedne z najtrudniejszych studiów, na które może zdecydować się młody człowiek. Oprócz całej historii rozwoju prawa, trzeba także poznać wszystkie jego przepisy i umieć je stosować w praktyce. Każdy student już od początku studiów myśli także o uzyskaniu aplikacji prawniczej, co stanowi dla niego dodatkowe źródło stresu. Na zakończenie studiów prawniczych musi napisać pracę zaliczeniową oraz zdać odpowiedni egzamin i uzyskać prawo do wykonywania zawodu. Potem będzie musiał przechodzić przez kolejne stopnie, zanim będzie mógł założyć własną kancelarię. Na początku odbędzie praktyki w jednej z kancelarii, a po ich pozytywnej ocenie będzie mógł liczyć na stałe zatrudnienie w kancelarii prawnej.
Teoria prawa a filozofia
Wzajemny stosunek między filozofią i teorią prawa pozostaje przedmiotem sporów. Najczęściej uznawane są one za nauki odrębne, choć blisko spokrewnione. Coraz częstsza jest jednak tendencja do ich ścisłego łączenia. Można jednak również spotkać opinie uznające filozofię prawa za naukę ogólniejszą, zawierającą teorię prawa. Niekiedy też obu pojęć używa się jako synonimów.
Teoria i filozofia prawa wypracowały odmienne podejścia do refleksji teoretycznej nad prawem. Filozofia prawa jest bardziej ogólna i abstrakcyjna. Bada istotę prawa, jego podstawy ontologiczne, założenia epistemologiczne i aksjologiczne. Często ma charakter normatywny, zajmując się prawem takim, jak być powinno. Tradycja filozoficznej refleksji nad prawem sięga starożytności.
Teoria prawa jest nauką znacznie młodszą, związaną bezpośrednio z rozwojem pozytywizmu prawniczego (a więc z końcem XIX wieku). Prawny pozytywizm jest dla teorii prawa punktem wyjścia, jako że jest ona zainteresowana konkretną rzeczywistością prawną, taką jaka została ustanowiona przez prawodawcę (choć badaną na znacznie wyższym poziomie ogólności niż w przypadku nauk dogmatycznoprawnych).
Wyraźne oddzielenie filozofii i teorii prawa jest charakterystyczne szczególnie do krajów postkomunistycznych (choć jest spotykane także w nauce zachodniej). W okresie komunizmu filozofia prawa była odrzucana jako nienaukowa i mająca charakter burżuazyjny. Przeciwstawiano jej "naukową" (tzn. opartą na podstawach marksistowskich) teorię państwa i prawa.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Teoria_prawa
Zadania oskarżyciela
Każdy prawnik musi być odpowiednio przygotowany do rozprawy sądowej, w której prezentuje jedną ze stron. W ramach przygotowania musi przeprowadzić z nią serię rozmów, a czasami także porozmawiać z osobą, która w sądzie stała się jej przeciwnikiem, żeby poznać sprawę z drugiej perspektywy. Czasami sięga on po niekonwencjonalne metody zdobywania informacji. Nawiązuje w tym celu współpracę z detektywami, którzy na jego zlecenie śledzą niektóre osoby i zdobywają o nich jak najwięcej różnych informacji. Na samym prawniku spoczywa rola obrońcy, który stara się przekonać sąd o niewinności swojego klienta lub przestawić wszelkie okoliczności łagodzące dla dokonanego przez niego czynu. Natomiast oskarżyciel stara się o to, żeby sędzia wymierzył osobie oskarżonej jak najwyższy wymiar kary.